Czerwona Księga jest samym centrum wewnętrznej podróży, którą odbył Carl Gustav Jung w latach 1914-1930, a którą nazwał „konfrontacją z nieświadomością”. Czas pierwotnego jej opracowywania (1913-1914) zbiega się z pierwszym użyciem przez Junga terminu „psychologia analityczna”. Czytając Czerwoną Księgę widzimy, jak wyłaniają się w niej podstawowe koncepcje jego teorii – dotyczące archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywiduacji. Pozwoliły one na zmianę paradygmatu w obrębie psychoterapii z procesu ukierunkowanego na leczenie chorób na rozwój całości osobowości ludzkiej.
Choć Jung uważał Czerwoną Księgę za swoją najważniejszą pracę, przez wiele lat widziało ją niewiele osób. Jej wydanie w 2009 roku stało się wielkim wydarzeniem nie tylko w świecie psychologii analitycznej. W wersji angielskiej dostępna jest w faksymilowej edycji, z zachowaniem wyglądu oryginału i w wydaniu kieszonkowym (tekst bez obrazków). Przedstawiamy Państwu dziś wideo reklamujące angielskie wydanie Czerwonej Księgi, prezentujące między innymi proces jej cyfrowego opracowania przez DigitalFusion (kliknięcie w przycisk odtwarzania w nagłówku postu otwiera wideo). Autorem przekładu angielskiego jest prof. Sonu Shamdasani, historyk psychologii analitycznej, autor książek: Lament of the Dead: Psychology After Jung’s Red Book (2013; współautor – James Hillman), C. G. Jung: A Biography in Books (2012), Jung Stripped Bare: By His Biographers, Even (2005), Jung and the Making of Modern Psychology: The Dream of a Science (2003), Cult Fictions: C. G. Jung and the Founding of Analytical Psychology (1998).
Więcej o powstaniu „Czerwonej Księgi”
James Hillman i Sonu Shamdasani o „Czerwonej Księdze” C. G. Junga:
„Początkowo jest to prywatny tekst, choć pisany dla innych. Wyraźnie pracuje nad nim do publikacji. Ale jednocześnie jest to tekst zgłębiający jego osobistą kosmologię, która nie jest pojęciowa. Przedstawia ramy, w obrębie których na nowo odnalazł orientację i znaczenie w swoim życiu. I co ciekawe – nie dostarczyły mu ich pojęcia, których używał. Używane przez niego pojęcia były jedynie narzędziami które tworzył dla innych, można powiedzieć, że były częścią jego lekarskiego zadania polegającego na daniu czegoś innym, co pomogłoby im odnaleźć się w ciemnych nocach ich własnych głębin.”
James Hillman, Sonu Shamdasani: „Lament of the Dead: Psychology After Jung’s Red Book”
Zostaw odpowiedź