Wydawnictwo: Laurum
Data premiery: 2016-02-12
Przekład: Jerzy Korpanty
Jedna z nielicznych książek XX wieku, która rzeczywiście traktuje o psycho-logii, czyli poznaniu, rozumieniu i służbie duszy we wszystkich jej aspektach i odcieniach włącznie z przyrodzoną jej tendencją do patologizowania, którego nie należy interpretować jako choroby i leczyć (czym zajmuje się krytykowana przez Hillmana psycho-terapia), lecz wysoko sobie cenić, szanować oraz traktować jako niewyczerpane źródło fascynującej wiedzy o nas samych.
Arcydzieło Jamesa Hillmana – Re-wizja psychologii – zasługiwałoby na niejedną rozprawę równej mu objętości. […] Hillmana można by pół żartem nazwać dandysem psychologii głębi. W całym systemie Hillmana za szczególnie cenne uważam jego koncepcje „stwarzania duszy”, „widzenia na wskroś”, „patologizowania” i „imaginowania rzeczy”. W pierwszej z nich ważne jest akcentowanie dynamicznej samokreatywności duszy, w drugiej − „laserowa” zdolność poznawcza, w trzeciej − analiza rozpadowej fazy schyłku duszy, w czwartej zaś próba przejścia do nowego sposobu poznawania rzeczy.
Jerzy Prokopiuk, fragment Posłowia
Hillmanowi udało się dokonać fascynującego, zapierającego dech w piersi majstersztyku. Rezygnując z analizowania choćby jednego tylko konkretnego ludzkiego doświadczenia, zapoznaje nas z samą istotą naszej duszy, po prostu przemawiając do nas jej językiem – językiem duszy, którym nauczył się doskonale, płynnie posługiwać, przestając od wielu lat za pan brat z greckimi bogami, artystami renesansowej Florencji, alchemikami i romantycznymi poetami, a także ich snami i patologiami.
Prof. James E. Dittes, Yale University
Książka Jamesa Hillmana dotyczy widzenia, zwłaszcza widzenia wszystkiego pod dwoma różnymi kątami, patrzenia na wskroś, podchodzenia do wszystkiego z dwóch różnych stron, paranoicznie upartego poszukiwania ukrytych sensów i znaczeń. […] Hillman traktuje psychologię z paranoiczną wręcz uwagą i wnikliwością. Chce dowiedzieć się, co się za tym wszystkim kryje, co się tam właściwie dzieje, jaki mit jest właśnie odgrywany, który z bogów decyduje o takim, a nie innym zachowaniu… […] Książka ta ma duszę. Badaczom folkloru i teologom wskazuje drogę ku oraz poza mity i religię. Psychologom − drogę wyjścia z egocentryzmu. Zarówno dla specjalistów, jak i dla zwykłych ludzi jest unikalnym, kalejdoskopowym ujęciem istoty psychologii, które pozwala zerwać z jej sztywnymi nawykami oraz życiową dosłownością. A poza tym, co stanowi wyjątkową rzadkość, jest to traktująca o psychologii książka, która spogląda także na wskroś samej siebie.
„Parabola”
Źródło opisu i link do sklepu wydawnictwa Laurum
James Hillman (1921–2011) – amerykański psycholog, jeden z najwybitniejszych współczesnych myślicieli, uczeń C.G. Junga, dyrektor programowy Instytutu C.G. Junga w Zurychu, współzałożyciel Pacifica Graduate Institute i Wydawnictwa Spring. Uważany za najoryginalniejszego „heretyka” szkoły jungowskiej, twórca tzw. psychologii archetypowej, czasem jego psychologię określa się jako „psychologię wyobraźni” – „imaginal psychology”; wykładał na Yale University, Syracuse University, University of Chicago i University of Dallas (na którym był współzałożycielem Dallas Institute for the Humanities and Culture); autor ponad dwudziestu książek.
Zostaw odpowiedź